Według kategorii
Według autora
Już 25 marca 2021 roku zostanie ogłoszona uchwała SN w sprawie frankowiczów. Czego dotyczy i co oznacza dla kredytobiorców CHF? Uchwała SN w sprawie frankowiczów, czyli 6...
Zdarzenie drogowe często bywa traumatycznym przeżyciem dla poszkodowanych. Nie dość, że samo zdarzenie jest stresujące i skutkujące np. uszkodzeniami ciała, to odszkodowanie po...
Każdy spór z bankiem powinna poprzedzić szczegółowa analiza umowy frankowej, którą kredytobiorca zawarł. Nie należy poprzestać jedynie na samej treści umowy, lecz trzeba skupić...
Zgłosiłeś szkodę ubezpieczycielowi i spotkała Cię odmowa wypłaty odszkodowania? W artykule wskazówki jak postępować w takiej sytuacji. Typowe przyczyny negatywnych decyzji...
Kredyt frankowy Deutsche Bank to umowa typu denominowanego, gdzie wartość kredytu jest wyrażona w CHF, a wypłata następuje w złotówkach. Podobne umowy do tej z ww. banku oferowały...
Nie dość, że wskutek kolizji poszkodowany ma uszkodzony samochód, to irytuje się ze względu na zaniżone odszkodowanie z OC. Taki scenariusz jest bardzo częsty w realiach...
Większość kredytobiorców posiadających kredyty tzw. frankowe zastanawia się czy pozwać bank. Unieważnienie umowy pozwala skutecznie uwolnić się od toksycznego zobowiązania....
Wskutek wypadku osoba faktycznie poszkodowana może dochodzić odszkodowania np. koszty leków czy rehabilitacji i zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Czasami jednak zdarzenie może...
Druga połowa lat 2000′ to okres, w którym banki udzielały szeregu kredytów pseudofrankowych. Mimo bardzo wysokich rat często kapitał pozostały do spłaty przekracza wartości...
W przypadku wypadku drogowego czy powstałego np. na skutek poślizgnięcia się na śliskiej nawierzchni może dojść do szkód osobowej. Taka sytuacji umożliwia wystosowanie roszczeń...
Już 25 marca 2021 roku zostanie ogłoszona uchwała SN w sprawie frankowiczów. Czego dotyczy i co oznacza dla kredytobiorców CHF?
Wnioskiem z dnia 29 stycznia 2021 r. Pierwsza Prezes Sądu Najwyższego zwróciła się o rozstrzygnięcie przez skład całej Izby Cywilnej Sądu Najwyższego kilku zagadnień prawnych. Działanie to wynikało z rozbieżności w orzekaniu, a wydanie takiej uchwały pozwoli ujednolicić wyroki. Pierwsze trzy pytania mają następującą treść:
1. „Czy w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów?”
a w razie odpowiedzi przeczącej;
2. „Czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego do takiej waluty umowa może wiązać strony w pozostałym zakresie?”
3. Czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej umowa ta może wiązać strony w pozostałym zakresie?”
Powyższe dotyczy spornej kwestii czy można zastępować klauzule niedozwolone innymi postanowieniami dot. sposobu ustalania kursu waluty obcej. Przede wszystkim chodzi tutaj o tzw. klauzule waloryzacyjne/indeksacyjne, które stosują banki do ustalania salda kredytu i wysokości poszczególnych rat. Do tej pory sądy w sposób odmienny podchodziły do tej kwestii i słusznie zdecydowano, że należy to usystematyzować.
Kolejne dwa pytania są warunkowe i dotyczą odpowiednio kredytów indeksowanych (mBank, Millennium, Getin Bank) i denominowanych (PKO BP S.A., Nordea Habitat, Fortis Bank). Kwestia dotyczy możliwości „odfrankowienia” umowy i dalszego funkcjonowania takich kredytów bez abuzywnych i nieuczciwych klauzul.
Nie ulega wątpliwości, że jasne stanowisko Sądu Najwyższego, iż umowa bez wadliwych postanowień nie może dalej funkcjonować w obrocie prawnym, jest jedynym oczekiwanym rozstrzygnięciem przez kredytobiorców.
Czwarte pytanie jest chyba najważniejsze z punktu widzenia kwestii rozliczenia. Dla porządku przytaczam jego treść:
4. „Czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej, w wykonani której bank wypłacił kredytobiorcy całość lub część kwoty kredytu, a kredytobiorca dokonywał spłat kredytu, powstają odrębne roszczenia z tytułu nienależnego świadczenia na rzecz każdej ze stron, czy też powstaje jedynie jedno roszczenie, równe różnicy spełnionych świadczeń, na rzecz tej strony, której łączne świadczenie miało wyższą wysokość?
W zależności od udzielonej odpowiedzi poznamy dalszy sposób rozliczania unieważnionych umów. Orzeczenie w oparciu o teorię dwóch kondykcji jest o wiele bardziej korzystne dla kredytobiorcy, albowiem przewiduje konieczność zwrotu całości wpłat dokonanych na rzecz banku. Więcej o tym zagadnieniu we wcześniejszym artykule.
Dwa ostatnie pytania dotyczą odpowiednio kwestii przedawnienia roszczeń z nieważnej umowy oraz możliwości dochodzenia roszczenia z tytułu korzystania z udzielonego kapitału. Szczególnie to ostatnie rozpala emocje, albowiem duża część Frankowiczów boi się żądania banku o zapłatę za to, że udostępnił on pieniądze kredytobiorcy. Dodatkowo temat stał się bardzo głośny w związku z pozwem Raiffeisen Bank przeciwko Dziubak. Niemniej jednak uważam, że odpowiedź na pytanie będzie przecząca, gdyż orzecznictwo do tej pory było raczej jednolite. Dla przykładu można się posłużyć wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 20 lutego 2020 r., I ACa 635/19, gdzie wprost oceniano dochodzone w sprawie roszczenie banku o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie przez kredytobiorców z kapitału jako bez podstawy prawnej.
Zapraszam do kontaktu w celu analizy umowy kredytowej.
