Dozór elektroniczny dla recydywisty. Czy jest możliwy?

Dozór elektroniczny (DE) to alternatywna forma wykonywania kary pozbawienia wolności, pozwalająca skazanemu odbywać karę w miejscu zamieszkania pod ścisłym nadzorem technologicznym. Zgodnie z przepisami Kodeksu karnego wykonawczego, DE ma na celu umożliwienie resocjalizacji poza zakładem karnym, jednocześnie zachowując kontrolę nad skazanym za pomocą urządzeń monitorujących.

Podstawą prawną do stosowania dozoru elektronicznego jest art. 43b–43la Kodeksu karnego wykonawczego. System może być stosowany wobec skazanych, którzy spełniają ściśle określone warunki, w tym wymiar kary (nieprzekraczający 1 roku i 6 miesięcy) oraz brak przeszkód technicznych czy społecznych, takich jak brak zgody współlokatorów.

Czy recydywista może ubiegać się o dozór elektroniczny?

Zgodnie z art. 43la § 1 K.k.w., możliwość zastosowania dozoru elektronicznego wobec recydywisty jest ograniczona. Przepisy wyłączają z DE osoby, które:

1. Dopuściły się przestępstwa w warunkach recydywy wielokrotnej (art. 64 § 2 Kodeksu karnego): Oznacza to, że skazani na mocy zaostrzonej odpowiedzialności karnej za powrót do przestępstwa nie mogą korzystać z DE.
2. Zostały skazane na podstawie art. 64a lub art. 65 Kodeksu karnego: Dotyczy to przypadków, gdy kara została zaostrzona z uwagi na działanie w grupie przestępczej, popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym lub uznanie przestępstwa za stałe źródło dochodu.

Pomimo tych ograniczeń, recydywista w warunkach podstawowych (art. 64 § 1 Kodeksu karnego) może w określonych przypadkach ubiegać się o DE. Decyzja sądu zależy od szczegółowej analizy zachowania skazanego, rodzaju popełnionego przestępstwa oraz przesłanek wskazujących na celowość zastosowania tej formy kary.

Jakie warunki musi spełnić recydywista, aby uzyskać dozór elektroniczny?

Recydywista może ubiegać się o dozór elektroniczny, jeśli spełnia łącznie wszystkie warunki określone w art. 43la § 1 K.k.w.:

1. Wymiar kary: Kara pozbawienia wolności nie może przekraczać 1 roku i 6 miesięcy, a jeśli skazany już odbywa karę, pozostały czas w zakładzie karnym musi być krótszy niż 6 miesięcy.
2. Brak przeszkód resocjalizacyjnych: Sąd musi ocenić, czy odbywanie kary w systemie dozoru elektronicznego pozwoli osiągnąć cele kary, takie jak resocjalizacja i ochrona porządku prawnego.
3. Stałe miejsce zamieszkania: Skazany musi posiadać określony adres, gdzie może odbywać karę.
4. Zgoda współlokatorów: Pełnoletni mieszkańcy wspólnie zamieszkujący ze skazanym muszą wyrazić zgodę na realizację DE (art. 43h § 3 K.k.w.).
5. Warunki techniczne: Musi być możliwe założenie urządzeń monitorujących w miejscu odbywania kary.

Jakie są szanse recydywisty na uzyskanie DE?

Decyzja o przyznaniu dozoru elektronicznego recydywiście zależy od kilku czynników:

1. Rodzaj przestępstwa: Przestępstwa o wysokim stopniu społecznej szkodliwości zmniejszają szanse na DE.
2. Postawa skazanego: Sąd analizuje dotychczasowe zachowanie skazanego, w tym jego podejście do resocjalizacji i przestrzeganie porządku prawnego.
3. Współpraca z adwokatem: Profesjonalne przygotowanie wniosku oraz skuteczna argumentacja w sądzie mogą zwiększyć szanse na pozytywną decyzję.

Podstawy prawne i rola adwokata w sprawie o dozór elektroniczny

Adwokat może odegrać kluczową rolę w procesie ubiegania się o DE, szczególnie w przypadku recydywistów. Pomoc prawna obejmuje analizę akt sprawy, sporządzenie wniosku zgodnie z art. 43la K.k.w. oraz reprezentację przed sądem. Kluczowe przepisy, na które należy się powołać, to:

• Art. 43b–43la Kodeksu karnego wykonawczego: Regulują zasady i warunki stosowania DE.
• Art. 64 i 64a Kodeksu karnego: Określają warunki recydywy oraz zaostrzenia kar.
• Art. 65 Kodeksu karnego: Dotyczy przestępstw jako źródła dochodu, działalności w grupie przestępczej i przestępstw o charakterze terrorystycznym.

Skorzystanie z pomocy adwokata pozwala nie tylko zwiększyć szanse na uzyskanie DE, ale także upewnić się, że wniosek zostanie rozpatrzony zgodnie z obowiązującym prawem i interesami skazanego.