Postanowienie TSUE w sprawie C-424/22

Zarzut zatrzymania w sprawie frankowej to kwestia, która jest przedmiotem kontrowersji. Do niedawna orzecznictwo było podzielone co do stosowania tej instytucji prawa i część sądów uwzględniało wnioski banków. Skutkiem takiej decyzji było pozbawienie dużej części odsetek od żądanej kwoty objętej pozwem. W związku z tym faktem Sąd Okręgowy w Krakowie zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, aby ten drugi wydał stosowne orzeczenie. Jak postanowienie TSUE w tej materii zmienia pozycję Frankowiczów w sporach z bankami?

Postanowienie TSUE z dnia 08.05.2024 r. w sprawie C-424/22.

W maju tego roku TSUE odpowiedział na pytanie prejudycjalne Sądu Okręgowego w Krakowie w sprawie przeciwko Santander Bank Polska S.A. Sąd ten postanowił zwrócić się z pytaniem czy czy art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z 5 kwietnia 1993r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że przywołane przepisy ze względu na zasadę braku związania konsumenta nieuczciwymi warunkami umownymi (art. 6 ust. 1 dyrektywy) oraz zasadę skutecznej ochrony konsumenta (art. 7 ust. 1 dyrektywy) sprzeciwiają się orzecznictwu krajowemu zezwalającemu na odsunięcie w czasie możliwości realizacji przez konsumenta skutków restytucyjnych związanych ze stwierdzeniem nieuczciwego charakteru warunku znajdującego się w umowie zawartej z konsumentem przez przedsiębiorcę przez zastrzeżenie, że spełnienie świadczenia zasądzonego od przedsiębiorcy na rzecz konsumenta powinno nastąpić za jednoczesnym zaofiarowaniem przez konsumenta zwrotu świadczenia otrzymanego od przedsiębiorcy przez konsumenta albo zabezpieczeniem roszczenia przedsiębiorcy o zwrot tego świadczenia

Postanowieniem z dnia 8 maja 2024 r. TSUE wskazał, że przywołane przepisy dyrektywy stoją na przeszkodzie stosowania zarzutu zatrzymania prowadzącą do uzależnienia przysługującej konsumentowi możliwości uzyskania przez niego zapłaty kwot, które zasądzono od wspomnianej instytucji ze względu na skutki restytucyjne wynikające ze stwierdzenia nieuczciwego charakteru tych warunków, od równoczesnego zaofiarowania przez rzeczonego konsumenta zwrotu albo zabezpieczenia zwrotu całości świadczenia otrzymanego od tej samej instytucji przez konsumenta na podstawie wspomnianej umowy, niezależnie od spłat dokonanych już w wykonaniu tej umowy

Czy postanowienie TSUE w sprawie C-424/22 poprawi pozycję procesową Frankowiczów?

Nie ulega wątpliwości, że orzeczenie Trybunału może mieć bardzo korzystny wpływ na orzecznictwo dotyczące tzw. kredytów frankowych. Należy też pamiętać, że pozytywne skutki tego postanowienia rozciągają się również na unieważnienie kredytu w EURO czy kredyt hipoteczny w dolarach. Przede wszystkim banki nie będą mogły skutecznie stosować zarzutu zatrzymania, co spowoduje, że konsumenci decydujący się na proces, otrzymają nie tylko zasądzone kwoty stanowiące sumę ich świadczeń, ale także odsetki od tych kwot. Jest to niewątpliwie bardzo komfortowa sytuacja i stanowi dobry punkt wyjścia do rozmów, których skutkiem może być warta rozważenia ugoda z bankiem.