Postępowania frankowe to jedne z najpopularniejszych spraw na wokandach w całej Polsce. Praktycznie każdy spotkał się z kimś, kto wytoczył lub zastanawia się nad wytoczeniem powództwa przeciwko nieuczciwym umowom narzuconym przez banki. Nic dziwnego, że te instytucje finansowe szukają wszelkich sposobów na to, aby zniechęcić kolejnych Frankowiczów do wystąpienia na drogę sądową. Kolejnym pomysłem na roszczenie jest waloryzacja kapitału udzielonego kredytobiorcom dochodzona obok zwrotu kwoty, która została udzielona w ramach uruchomienia kredytu.
Na czym polega waloryzacja kapitału kredytu frankowego?
Kredyty frankowe były udzielane kilkanaście lat temu i oczywiste jest, że wartość pieniądza w czasie zmieniła się. Z tego samego przekonania wychodzą banki. Twierdzą one bowiem, że oprócz zwrotu kapitału należy im się także kwota uwzględniająca zmianę siły nabywczej pieniądza. Dlatego też roszczenie to jest zasadne i zdaniem banków powinno być zasądzane obok sumy wypłaconego kredytobiorcy kapitału. Z prawnego punktu widzenia jest to zatem inne roszczenie niż sławne wynagrodzenie za korzystanie z kapitału, a co do którego TSUE uznał, że jest ono nienależne bankowi. Niemniej zwracając uwagę na fakt, że waloryzacja kapitału obejmuje kwoty ponad te udzielone w ramach nieważnej umowy, to w praktyce mają one podobny charakter.
Czy roszczenie banków o waloryzację kapitału jest zasadne?
Gdyby opierać się na orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 czerwca 2023 r., to odpowiedź jest jednoznaczna – bankom nie przysługuje żadne roszczenie ponad to wynikające z konieczności zwrotu udzielonego kapitału. To stanowisko jest jak najbardziej trafne i powinno stanowić podstawę oddalania takich pozwów przez sądy powszechne.
Niestety zdarzają się jednak orzeczenia odmienne, jak chociażby w sprawie o sygnaturze XXV C 1039/20, która toczyła się w Sądzie Okręgowym w Warszawie. Niemniej trudno uznać to orzeczenie za fortunne. Przede wszystkim należy przytoczyć art 358(1) par. 1 k.c., który stanowi jeżeli przedmiotem zobowiązania od chwili jego powstania jest suma pieniężna, spełnienie świadczenia następuje przez zapłatę sumy nominalnej, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Powołany przepis określa tzw. zasadę nominalizmu, która zakłada, że dług należy spełnić wg takiej, jaką opiewał. Ponadto warto zwrócić uwagę na przepisy art. 405 w zw. 494 k.c., które wskazują, że wzajemnemu zwrotowi podlegają rzeczywiście otrzymane świadczenia. Aktualnie należy oczekiwać na opinię TSUE w zakresie pytań prejudycjalnych, które zostały skierowane w związku z roszczeniem banku o waloryzację kapitału.
Kancelaria Adwokacka Katowice – pomoc dla Frankowiczów
Zastanawiasz się nad swoim kredytem? Skontaktuj się z Kancelarią.
